Sandesh Sain Sadhram | اسان جي اندر جو اھڃاڻ

سنديش حاضر سروپ سائين ساڌرام صاحب

( اسان جي اندر جو اھڃاڻ )

اسان ھر روز مندر ڏانهن ويندا آهيون ـ اتي وڃي ڪري پنهنجو سيس ( مستڪ )جھڪائيندا آھيون ـ ۽ آشائون پوري ٿيڻ لاء آسيس ۽ رحمت به گھرندا آھيون ۽ پرساد به پائيندا آھيون ـ
اسان ڪڏهن اھو به سوچيو آهي ته مندر جو اصل مقصد ڇا آهي؟
انهيَ جي ايتري قدر صاف سٿرائي ۽ پويترتائي جو ڪارڻ ڇا آهي؟ ۽ انهيَ ۾ ايتري شرڌا ۽ وشواس آخر ڇاجي ڪري آهي؟
جڏهن اسان اصليت تائين پھچڻ لاء حقيقي مقصد جي تلاش ڪندي اڳتي وڌنداسين ته پتو پوندو مندر حقيقت ۾ اسان جي اندر جو اھڃاڻ يا پرتيڪ آهي ـ جيڪو اسان کي ھر روز وري وري پيو ياد ڏياري ته ڪجهه پنهنجو پاڻ سڃاڻ ڪجهه پنهنجو پاڻ طرف نھار ۽ ڪجهه پنهنجو پاڻ سنوار ـ ڇاڪاڻ ته جڏهن انهيَ مالڪ حقيقي جي درٻار ۾ حاضر ڪيو ويندو ته اتي اھي سوال ڪين پڇيا ويندا ته تون ڇا ٻڌي آئين ۽ ڇا ٻڌائي آئين؟ ڇا ڪم ڪري آئين ۽ ڇا ڪمائي آئين ؟ ڇا سکي آئين ۽ ڇا سيکاري آئين ؟ اگر اتي ڪو حصاب ڏيڻو پيو ته انهيَ سوال جو ھوندو ته تون ڪھڙا ڪرم ڪري آئين ۽ ڪھڙا ڪرائي آئين؟ اتي ھر ھڪ انسان کي پنهنجا ئي ڪرم ڇڏايندا ـ
انهيَ ڪري ئي مندر مان اسان منجھان ھر ھڪ کي الڳ الڳ سان سمجھاڻي ملندي آهي ته تون پنهنجو پاڻ کي ڏس ـ ڇاڪاڻ ته اتي توکي ئي منهن ڏيڻو پوندو ـ اتي تنھنجو ڪو سنگتي يا ساٿي نه ھوندو ۽ نه ئي ڪو رشتيدار يا سڃاڻ وارو ھوندوـ
مندر لفظ حقيقت ۾ ٻن اکرن جو بڻيل آهي ـ
من + در = يعني من جو دروازو ـ
پنهنجي اندر جھاتي پائڻ جو ھڪ وسيلو يا ذريعو ـ جئين اسان ڪنهن گھر يا بنگلي ۾ ويندا آھيون ته دروازي مان ئي جھاتي پائيندا آھيون ته اندر مالڪ ويٺو آهي يا نه؟ اگر دروازو بند ھجي ته ٻاھران کڙڪائندا آھيون يا گھنٽي وڄائيندا آھيون ـ ساڳي ئي نموني مندر من جو دروازو آهي جتي وڃي ڪري اسان پنهنجي اندر ۾ جھاتي پايون ته واقعي اھو اصل مالڪ” پرماتما” اسان جي اندر آهي يا نه ؟ ۽ مندر جو جيڪو ٻاھريون سروپ يا سمجھاڻي آھي اصل ۾ انھي گھنٽي وانگر آهي جيڪا وري وري ياد پئي ڏياري ته پنهنجو دروازو کولائي ـ يعني ھر ايندڙ ۽ ويندڙ کي اشارو پيو ڪري ته اندر جي کڙڪي کولي پنهنجي اصليت کي پروڙـ
ھاڻي اسان مندر ڏانهن ويندي تائين جيڪا ڪريا اندر ٿئي پئي انهيَ طرف ڌيان ڏينداسين ته سڀ حقيقت واضع ٿي ويندي ـ
1. مندر طرف وڃڻ کان اڳ اسان اشنان ڪندا آھيون ـ يا صاف سٿرائي سان ويندا آھيون ـ
2. مندر جو پنهنجو سروپ يا بيھڪ.
3. مندر ۾ لڳل گھنڊ جو وڄائڻ
4. مندر ۾ اونچي آسڻ تي براجمان پويتر مورت يا پويتر پستڪ ٻئي يا ٻنهي مان ھڪ جو ھجڻ ـ
5. پويتر مورت يا پستڪ جي سامهون بيھي ٻئي ٻانهون ٻڌڻ يا ھٿ جوڙڻ ـ
6. پنهنجون اکڙيون بند ڪرڻ
7. پنهنجو سيس جھڪائڻ ـ

1.سڀ کان پھريائين مندر وڃڻ کان اڳ اسان اشنان ڪندا آھيون انهيَ جي اندر مقصد حقيقت ۾ اھو ڀريل آهي ته اسان اندر جي صفائي ۽ پوترتائي پائڻ جي لاء تياري ڪري وڃي رھيا آھيون ـ ڇاڪاڻ ته انسان وٽ جيڪو ڪجهه ھوندو آهي انهيَ سان ئي پنهنجي ڀاونا پرگھٽ ڪندو آهي ـ جھڙي نموني انسان ڪنهن مندر ۾ ويندو آهي ته پرشاد ۾ اڪثر مٺائي يا ڪا مٺي چيز کڻي ويندو آهي انهيَ جو مقصد اھو ڪڏهن به ڪونھي ته ڀڳوان اسان جي ڪو مٺائي کائيندو ‘ پر انهيَ جي اندر اھا سندن ڀاونا ڀريل آهي ته:
اي مالڪ ! پرڀو پرماتما مون وٽ صرف اھا ٻاھرين ڏسڻ جي مٺائي آهي پر تون موٽ ۾ اھا اصل مٺائي “اندر جي مٺاس” ڏي جنهن سان منھنجو اندر ۽ وھنوار مٺو ٿئي جئين تو کي وڻان ـ ساڳي ئي نموني مندر ۾ وڃڻ کان اڳ اشنان ڪرڻ اصل اندر جي صفائي پوترتائي کي پائڻ جي اڇا کي پرگھٽ ڪري ٿو ـ

2. مندر جو پنهنجو سروپ يا بيھڪ ـ

مندر کي ڀڳوان جو گھر چيو ويندو آهي ـ انهيَ کي چئني طرفن کان چئوديواري ھوندي آهي ۽ مٿان ٽاور نما گمبذ ھوندو آهي ۽ گمبذ مٿان ڪلس لڳل ھوندو آهي ۽ گمبذ اندر بلڪل خال يا پولار ھوندو آهي ۽ انهيَ مندر اندر پرماتما جي مورت يا سندس بخشيل پويتر پستڪ براجمان ھوندي آهي ـ
حقيقت ۾ چئوديواري ۾ بند مندر اسان جي اندر يا من جو پرتيڪ آهي ۽ مندر مٿان ٺھيل اونچو گمبذ چوي پيو ته پنھنجو پاڻ کي مٿي کڻو يعني پنهنجي رھت’ سوچ’ ويچار ۽ ڪرمن کي اونچو رکو ـ ڇاڪاڻ ته مٿي چڙھڻ ديو گڻ آهي ـ يعني پنهنجي پوترتائي ۽ چڱاين کي مٿي کڻو ـ ۽ ھيٺ ڪرڻ دئيت ڀاؤ آهي يعني غلط ڪاريه ڪرڻ وغيره ـ
تنھن ڪري انهيَ گمبذ رستي سمجھايو وڃي ٿو ته پنهنجو پاڻ کي پويترتائي ۽ چڱائي جا پتلا بڻايو ۽ انهيَ گمبذ مٿان لڳل ڪلس انهيَ اونچائي ڏانهن اشارو ٿو ڪري جنهن جو ڪو انت ڪونھي ـ يعني پنهنجي پوترتائي کي ايترو اونچو ڪيو جو پرماتما تائين پھچي وڃو ـ گمبذ جي اندر جيڪو خال يا پولار آهي اھو ياد پيو ڪرائي ته توهان جو مٿي چڙھڻ اھنڪار ۽ اڇا رھت ھجي ‘ يعني پوترتائي ۽ چڱائي رستي پروان چڙھندي توهان ۾ اھنڪار يا تڪبر جو ذرو به نه ھجي ۽ نه وري ڪا اڇا ‘ آرزو يا تمنا ھجي ـ يعني جيڪو ڪجهه به ٿئي انهيَ جي ڦل جي اڇا نه رھي ـ
جنهن لاء ڀڳوان سري ڪرشن چيو ! شڀ ڪاريه ڪريو پر ڦل جي اڇا نه رکوـ
انهيَ مندر اندر براجمان مورت يا پستڪ رستي سمجھاڻي پئي ملي ته انهن جي ڏنل سکيائن ۽ سنديش تي نر اڇا ۽ نر اھنڪار شڀ ڪاريه ڪندي پنهنجو پاڻ کي اھڙو بڻائجي جو پاڻ کي انهيَ جي شڀ گڻن سان ڀري ڇڏجي ـ
مندر جو اصل مقصد آهي مندر پرماتما جي گھر جو پرتيڪ آهي ۽ مٿان ٺهيل گمبذ انهيَ جي اونچائي کي پيو ظاهر ڪري ته سندس رحمت بي انت آهي ۽ گمبذ اندر خال يا پولار پيو ٻڌائي ته اھو گھر(مندر) دک ـ سک ـ نيڪي ـ گلا ـ سردي ـ گرمي ۽ مان اپمان کان رھت ۽ نيارو آهي ۽ اتي براجمان مورت پئي ٻڌائي ته اتي اگر ڪجهه آهي ته صرف ۽ صرف سدا پويتر ‘ سڀ جو پريتم ۽ سڀ جو سھارو پرماتما ـ
انهيَ اصل گھر (مندر) ۾ اچڻ چاھيو ته پوء پنهنجو پاڻ کي اھڙي لائق بڻايون جو پاڻ مٽائي انهيَ ۾ سمائي ڇڏيون ـ

3. مندر ۾ لڳل گھنڊ جو وڄائڻ ـ

مندر ۾ وڃي اسان گھنڊ وڄائيندا آھيون ـ انهيَ جي اندر اصل ۾ پنهنجو پاڻ کي ساوڌان يا ھوشيار ڪرڻ جو راز رکيل آهي ته ھاڻي پنهنجو پاڻ کي مالڪ طرف وڃڻ لاء الرٽ يا سچيت ڪريون ـ جئين ان پرماتما ۾ ڌيان لڳائي سگهون ـ
ٻيو گھنڊ جي وڄڻ سان ڪيترائي زھريلا مادا به ختم ٿي ويندا آهن يا بيھوش ٿي ويندا آهن جن سان اسان جي اندر جون ڪيتريون ئي بيماريون ختم ٿي وينديون آهن ـ انهيَ مان اسان کي سمجھاڻي ملي ٿي ته اسان جي اندر ۾ جيڪي به وڪارن روپي سوچون ھلن پيون اھي ھت اچڻ سان مري مات ٿين ٿيون ۽ شڌي پئدا ٿئي ٿي ـ

4. مندر ۾ اونچي آسڻ تي براجمان پويتر مورت ۽ پويتر پستڪ ٻئي يا ٻنهي مان ھڪ جو ھجڻ ـ
مندر ۾ داخل ٿيڻ سان ئي سامهون پويتر مورت يا پويتر پستڪ براجمان ھوندي آهي ـ انهيَ جو مقصد ھوندو آهي ته مالڪ اسان کي ٻڌائي رھيو آهي جيئن ته ھي منھنجو گھر آهي ۽ انهيَ ۾ صرف مان ئي آهيان ـ ھت اچڻ چاهين ٿو ته اچ ۽ مون ۾ سمائجي مون سان ھڪ ٿي وڃ ‘ جيئن تو ۽ مون ۾ باقي ڪو فرق نه رهي ۽ اچي منهنجي سروپ ۾ سمائجي منهنجو ئي روپ بڻجي وڃ ـ جيئن پاڻي جو قطرو جيستائين سمنڊ کان دور آهي تيستائين قطرو ئي آهي پر جڏهن سمنڊ سان ملي ٿو ته سمنڊ ٿو ٿي پوي ـ
ساڳي ئي نموني اھو براجمان مالڪ “ايشور” پيو سمجھائي ته اچ ۽ مون ۾ سمائجي منهنجو روپ ٿيء ـ
ھاڻي سوال ٿو پئدا ٿئي ته انهيَ جو روپ ته ٿيون پر ڪيئن ؟
اھو ئي جواب اڳتي جي ڪريا ۾ سمايل آهي ـ

5. پويتر مورت يا پويتر پستڪ جي سامهون بيھي ٻئي ٻانهون ٻڌڻ يا ھٿ جوڙڻ ـ
پويتر مورت يا پويتر پستڪ جي سامهون بيھي ڪري جيڪي ٻئي ھٿ جوڙيا ويندا آهن تن جو مقصد آهي پنهنجو پاڻ کي جوڙڻ يعني چت کي ايڪاگر ڪرڻ يا من کي ورتين کان ھٽائي ان پرماتما جو ڌيان ڪرڻ ـ حقيقت ۾ ٻئي ھٿ دماغ جي ترجماني ڪندا آهن ـ جيڪو حڪم دماغ ڪندو آهي اھو ڪم ھٿ ڪندا آهن جڏهن اسان ڳالهائيندا آھيون ته ھٿ پنهنجو پاڻ ھلڻ لڳندا آهن ڄڻ ھٿ پيا ڳالهائين ـ اھو سڀ انهيَ ڪري ٿيندو آهي ڇاڪاڻ ته ھٿن جو واسطو سڌو سنئون دماغ سان آهي ـ جيئن اسان جا ٻه ھٿ آهن ساڄو ۽ ٻيو کاٻو اھو ئي ڪارڻ آهي جو اسان ڳالھائيندا ڪجهه آهيون سوچيندا ڪجهه ٻيو ۽ چوندا ڪجهه ٽيون آهيون ـ اسان جي چت جون ورتيون ڦرنديون رھنديون آهن ۽ من ڀٽڪندو رھندو آهي’ خيال ڪڏهن ڪھڙا ھوندا آهن ته ڪڏهن ڪھڙا ؟ اھو سڀ انهيَ ڪري ٿيندو آهي ڇاڪاڻ ته اسان جو دماغ الڳ الڳ حصن ۾ ورھايل آهي ـ ھٿ جوڙڻ جو اصل مقصد آهي پنهنجي دماغ کي جوڙڻ ‘ چت کي ايڪاگر ڪرڻ يعني سالم دماغ سان ان ايشور جو ڌيان ڪرڻ ـ
اسان جڏهن ھڪ ٻئي سان ملندا آھيون ته ھٿ جوڙي سچو سترام يا نمستي چوندا آھيون ـ ان جو به مقصد اھو ئي آهي ته مان سالم دماغ يعني سچي دل سان تنهنجو آڌر ڪريان ٿو ـ جنهن ۾ ڪنهن به قسم جي ڪا ٻيائي يا کوٽ ڪونهي ـ ھٿ جوڙڻ جي پوئتان راز ڀريل آهي سالم دماغ رکڻ ‘ چت کي ايڪاگر ڪرڻ يا من کي ورتين کان رھت ڪري پاڻ کي ان پرڀو پرماتما سان جوڙڻ ـ
پنهنجي اڳيان ھٿ جوڙائي مندر ۾ براجمان پرماتما اسان کي سمجھائي ٿو ته جيڪڏهن مون ۾ پاڻ سمائڻ چاھين ٿو يا مون کي پائڻ چاھين ٿو ته سڀ کان پھريائين چت کي ايڪاگر ڪر ۽ ٻيا سڀ ڦرندڙ خيال ڦٽا ڪري مون ۾ سمائجي ھڪ ٿي وچ ـ

6. پنهنجون اکڙيون بند ڪرڻ ـ
ھٿ جوڙڻ کان پوء اسان اکيون بند ڪندا آھيون ـ اکين بند ڪرڻ جو اصل مقصد آهي ٻاهر ڏسڻ کي ڇڏڻ ـ عام طور ھر انسان جي عادت ھوندي آهي ٻين کي ڏسڻ جي ته ٻيو ڇا پيو ڪري ۽ ڪيئن پيو ھلي؟ جڏهن پاڻ ۾ ڪجھ دوست گڏ ٿيندا آهن تڏهن به ٻين جون ڳالهيون پيا ڪندا آهن ـ ڪنهن جي نيڪي ته ڪنهن جي گلا ـ ڪڏهن به پنهنجو پاڻ تي نه ڳالھائيندا آهن ته اصل ۾ پنهنجا ڪرم ڪھڙا آهن؟ پر ٻين کي ڏسي انهن تي ڳالهائي پنهنجو جيون اجايو وڃائي ڇڏين ـ
پر اکين بند ڪرڻ جو اصل مقصد آهي ته سامهون مندر ۾ براجمان مالڪ پرڀو پرماتما اسان کي سمجھائي پيو ته اگر مون کي ڏسڻ يا پسڻ چاھين ٿو ته پوء ٻين کي ڏسڻ ڇڏي ڏي ـ ھرڪوئي پنهنجي پنهنجي ڪرمن جي آڌار تي چڱو يا مندو ڦل ڀوڳيندو ـ تنھن ڪري تون انهن جي پچار ۽ ويچار ڇڏ ـ ۽ پنهنجي اندر جھاتي پاء يعني پاڻ سڃاڻ ـ

7. پنهنجو سيس جھڪائڻ ـ
ھٿ جوڙڻ ۽ اکيون بند ڪرڻ کان پوء آخر ۾ پويتر پستڪ يا پويتر مورت اڳيان سيس جھڪايو ويندو آهي ـ
جنهن جو اصل مقصد آهي ته سامهون براجمان پرماتما اسان کي چئي پيو ته ھاڻي من جي ورتين ۽ ٻين کي ڏسڻ ڇڏي ڪري ڏس پنهنجي اندر ۾ ته تنهنجو اندر ايترو پويتر آهي جو مان تنهنجي من مندر ۾ براجمان ٿيان يعني تون پاڻ منهنجي سنديش ۽ سکيائن تي ايترو عمل پئرا ٿيء جو مون کي پسند پوين ـ يعني اھا پويتر مورت يا پستڪ اسان کي چوندي آهي ته پنهنجو پاڻ کي ڏس ته ڏسيل مارگ تي ڪيترو پيو ھلين ؟ پويتر پستڪ اسان کي چوندي آهي ھاڻي پاء جھاتي پنهنجي من ۾ ته جيڪو ڪجهه مون ۾ لکيل آهي اھو عمل تنهنجي نجي جيون ۾ ڪيترو آهي ؟ يعني ڪيترو انهيَ تي عمل ڪندڙ آھين ؟
شھنشاھ ستگرو سائين سترام داس صاحب جن به قميص لاھي ڪفن اوڙھيندي پنهنجي آخري سنديش ۾ به اھو ئي فرمايوته : ڪنور! “قميص ۽ ڪفن ٻئي ڪپڙي جا آهن ۽ ٻئي بدن تي اوڙھيا ويندا آهن انھن ۾ فرق آهي ته صرف اھو جو قميص کي کيسو يعني جيب ٿيندي آهي ۽ ڪفن کي نه ـ جيب کاٻي طرف ۽ دل جي مٿان ھوندي آھي ۽ ھردو ئي پرماتما جي براجمان ٿيڻ جي اصل جڳهه آهي جيڪڏھن تون پنهنجي دل جي مٿان وڪارن روپي جيب کي پري ڪندين ۽ ھردو ھري کي ڏيندين يعني ڏنل سکيأن ۽ وچنن تي عمل ڪندي ته سدائين مون کي ساڻ پائيندين ـ”

مندر ۾ براجمان پويتر مورت يا پستڪ پرماتما جا پرتيڪ( نشان ) آهن جيڪي چون ٿا ته اسان عمل جا مالڪ آھيون جيترو اسان جي ڏسيل سکيائن ۽ سنديش تي عمل ڪندا اوترو ئي اسان جي ويجهو ايندا ۽ عمل ڪرڻ کان سواء ايئن ئي رھجي ويندا ـ تنھن ڪري توهان مان ھر ھڪ ڏسي پنهنجو پاڻ کي ته مان ڪيترو عمل پئرا آھيان منهنجي درٻار ۾ توھان کي پنهنجا عمل يا ڪرم ڇڏائيندا ـ ڇاڪاڻ ته چوندا آهن
( عمل سي ھي بنتي ھئي زندگي ـ جنت ڀي جھنم ڀي ـ)
مندر وڃڻ جو اصل مقصد آهي پنهنجو پاڻ کي اتي براجمان پرماتما يا سندن بخشيل پستڪ جي ڏنل سکيائن جھڙو بڻائڻ اھو تڏهن ٿيندو جڏهن ھٿ جوڙي چت کي ايڪا گر ڪندا سين ـ
اکيون بند ڪري ٻاھر ڏسڻ ڇڏي ڏينداسين ۽ سيس جھڪائي صرف ۽ صرف پنهنجي اندر نھارينداسين ته سامهون واري مالڪ جي ڏنل سکيائن ۽ سنديش کي ئي پنهنجي اندر ڌارڻ ڪريون ـ
مندر جون ايتريون پويتر سکيائن ھوندي به ڪڏهن ڪڏهن اشانتي اسان جي پلئه پئجي ويندي آهي ـ پرماتما پيار جو پرتيڪ آهي ـ پر ڪڏهن سندس مورت جي نالي تي نفرت ھلندي آهي ـ مندر پاڻ سڃاڻڻ جو امر آسٿان آهي پر ڪڏهن اتي ڪجهه ٻيو ٻڌڻو پوندو آهي مندر پرماتما پائڻ جي ڀومي آهي پر ڪڏهن انهيَ کان دوري تي دل چاھيندي آھي ـ آخر ڇو ؟

حقيقت ۾ مندر جي پوترتائي ۾ فرق ڪونهي پر اسان جي سمجهه جوصحيح استعمال ڪونهي ٿيندو ـ مندر ۾براجمان مالڪ اسان کي چيو ته اچو ۽ اچي مون جھڙا ٿيو يعـني پاڻ کي منهنجي ڏنل سکيائن ۽ سنديش کي سمجهي سيس جھڪائي پنهنجو پاڻ کي ڏسو ـ پر اسان جڏهن سيس جھڪايو سين ته صرف انڌڪار کان سواء ڪجهه به ڏسڻ ۾ نه آيو ڇاڪاڻ ته اسان جو جيون ئي انڌڪار يا غلط ڪارين سان ڀريل آهي ـ ۽ پنهنجي انڌڪار کي ڏسڻ جي جڏهن اسان ۾ ھمت نه ٿي ته پوء دماغ کي ٻئي پاسي ڊوڙايو سين ۽ سوچيوسين ته مندر جي ڪا شيوا ڪريون ـ پوء جڏهن گرمي جي موسم ھوندي آهي ته مندر ۾ ايئرڪنڊيشن لڳائي ڇڏيندا آھيون ۽ اگر سيارو ھوندو آهي ته پوء پويتر مورت کي گرم ڪپڙا پارائي ڇڏيندا آھيون ۽ پويتر پستڪ مٿان گرم ڪمبل وجهي ڇڏيندا آھيون ـ جڏهن ته اسان چڱي نموني سمجھون ٿا ته اھا پويتر مورت يا پستڪ پرماتما جا پرتيڪ آهن ۽ منجهن چيتن شڪتي آهي جتي نه دک آهي نه سک ـ نه گرمي آهي نه سردي ـ نه ڏينهن آھي نه رات ـ ته انهيَ اسان کي سڏيو آهي ته اچو ۽ مون جھڙا ٿيو يعني اھڙا ٿيو جو سک ـ دک کان ڇٽي مون ۾ سمائجي وڃو ـ پر جڏهن اسان کي پنهنجي اندر انڌڪار ڏسڻ ۾ آيو ته چيو سين اگر ھاڻي پاڻ کي تو جھڙو نٿا ڪري سگھون ته پوء توکي پاڻ جھڙو ضرور ڪنداسين ـ جيئن اسان کي گرمي لڳي ٿي ته توکي به لڳندي ھوندي تنھن ڪري مندر ۾ AC لڳائي ڇڏي سين ۽ ٿڌ ۾ گرم ڪپڙا يا ڪمبل پارائي ڇڏياسين ـ
جڏهن اسان انهن کي پاڻ جھڙوسمجھڻ لڳاسين ته پوء انهن جي پويترتائي ۽ سندس نالي کي جڏهن پنهنجي مفادن لاءاستعمال ڪرڻ لڳاسين ـ پنهنجي مان ۽ اپمان کي انهن جو نالو ڏيڻ لڳاسين ۽ جڏهن پنهنجا مفاد اچي ويا ته اتي ڪڏهن ٻئي لاء ڀلائي ڪٿي ٿيندي ؟ ۽ چت شانت ڪيئن ٿيندو ؟ انهيَ ڪري اشانتي وڌڻ لڳي ٿي ۽ جتي شانتي نه ملي ته دوري پنهنجو پاڻ ٿيڻ لڳندي آهي ـ
تنھن ڪري مندرن کي پنهنجي مفادن لاء استعمال نه ڪرڻ گھرجي پر انهي جي اصل پويترتائي کي سامهون رکي پاڻ کي پويتر بڻائي پرماتما ۾ سمائڻ جو ساڌن سمجهڻ گھرجي ـ
سو انهيَ سچي ستگرو در ـ مالڪ در پرڀو پرماتما در اھائي ارداس ـ التجا ۽ وينتي ته پاڻ سڀني کي اھڙي سمت ۽ رحمت بخشي جو مندر جي اصل سچائي کي سمجھي ۽ سندس پويتر سکيائن تي عمل ڪري پاڻ کي پرماتما تائين پھچڻ جي لائق بڻايون ـ

سچو سترام ـ سچو سترام ـ سچو سترام ـ